ต้นรักมีหนาม

“ปาไม่พูดกับฉันมาเป็นอาทิตย์แล้ว ฉันล่ะกลัวใจเขาจริงๆ”

"ปารวีไม่ใช่คนโกรธใครนาน ไม่ใช่คนช่างอาฆาต แต่เป็นคนดื้อ ถ้าฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าแกไม่ดีพอ เขาก็จะยึดมั่นของเขาอยู่อย่างนั้น แกจะเหมาดอกไม้มาทั้งสวนหรือไปบีบน้ำตาให้ยัยปาดู เขาก็ไม่สนหรอก"

วสีพูดกับเพื่อน หนักใจอยู่เหมือนกันเพราะคนหนึ่งก็เพื่อนรักที่ร่วมกินร่วมนอนกันมา คนหนึ่งก็น้องรักที่เขาทะนุถนอมมาแต่เล็กๆ

"แล้วจะให้ทำยังไงล่ะวะ ก็ฉันทำพลาดไปแล้ว จะย้อนอะไรได้เล่า"

"ก็ไม่น่าทำแต่แรก"

"ก็ฉันเป็นผู้ชาย ผู้หญิงสาวสวยอวบอัดไปทั้งตัว มายืนแก้ผ้าต่อหน้า"

วสีหัวร่อดัง

"เลิกอ้างเสียทีข้อที่ว่าเป็นผู้ชาย บอกเป็นสัตว์ยังจะฟังขึ้นกว่า"

เวศย์สะอึก ลึกๆในใจเขาก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร“

=========================================================

เรื่องสั้นขนาดยาว "หนามดอกรัก" (ปารวี-เวศย์) ลงที่เด็กดีที่เดียวนะคะ 

ขอให้สนุกกับการอ่านนะทุกคน